بر اساس یک مطالعه اخیر، برخی از تولیدات شمال هالیوود همچنان از کلیشه‌هایی مانند اشتیاق زن اصلی به عشق و یاری سیاه یا آسیایی که به عنوان عاملی برای خنده مخاطبان عمل می‌کند، حمایت می‌کنند.

این مطالعه، یک پروژه مشترک توسط اتحادیه مجریان بریتیش کلمبیا (UBCP/ACTRA) و موسسه Geena Davis در مورد جنسیت در رسانه، نحوه نمایش تقریباً 7000 شخصیت در تولیدات فیلمبرداری شده در بریتیش کلمبیا بین سال‌های 2018 و 2021 را نشان می‌دهد.

به این نتیجه رسید که برخی از گروه‌های به حاشیه رانده شده هنوز به طور قابل توجهی در صنعت فیلم و تلویزیون استان معرفی نشده‌اند، یا به اشتباه معرفی می‌شوند.

این گزارش که عمیقاً به داده‌های مربوط به جنسیت، نژاد، ناتوانی، شکل بدن، سن و هویت LGBTQ می‌پردازد، نشان می‌دهد که در حالی که پیشرفت‌هایی در خلق شخصیت‌ها و انتخاب بازیگران صورت گرفته است، اما سفیدپوستان هنوز دو سوم از همه شخصیت‌ها را بازی می‌کنند.

ناتاشا تونی، که از طریق شرکت خود Elvate Inclusion Strategies، آموزش رهبری فراگیر و محل کار را برای صنعت فیلم ارائه می‌کند، می‌گوید این داده‌ها به صنعت مبنایی برای شروع اندازه‌گیری پیشرفت می‌دهد.

او گفت: «این اعداد داستانی را نشان می‌دهند. سال‌هاست که ما آن داستان واحد را داشته‌ایم و در حال حاضر، واقعاً داریم متوجه می‌شویم که از دست داده‌ایم.»

بر اساس این مطالعه، برجسته‌ترین کلیشه‌ها برای نقش‌های نژادپرستانه، جنایتکاران، «خرس‌های مادر» سیاه‌پوست و/یا زنان سیاه‌پوست خشمگین، کارگران خدماتی و یاران سیاه‌پوست بودند.

این مطالعه می‌گوید شخصیت‌های سیاه‌پوست و چند نژادی بیشتر از شخصیت‌های اصلی طرفدار بودند و این «این ایده را تقویت می‌کرد که شخصیت‌های رنگی نباید مرکز داستان باشند».

داده‌های دیگر نشان می‌دهد کمتر از پنج درصد شخصیت‌ها LGBTQ بودند، کمتر از چهار درصد دارای معلولیت بودند، کمی بیش از پنج درصد دارای اضافه وزن و کمتر از یک پنجم از همه شخصیت‌ها بالای 50 سال سن داشتند.

تونی می‌گوید: «ما داستان‌سرایی عمیقی را از دست داده‌ایم که داستان را از طریق تقاطع‌ها از طریق هویت‌های همپوشانی ما روایت می‌کند.

تونی، مدیر سابق بازیگری بازیگران اضافی، گفت که او محتاطانه خوشبین است که در مقایسه با 20 سال پیش که او از طریق یک لنز متقاطع استخدام می کرد، اکنون یک تغییر فرهنگی در حال رخ دادن است.

“برای اینکه بتوانیم بگوییم ما کلیشه نمی کنیم و همه افراد نژادپرست را پشت میله های زندان قرار نمی دهیم، که ما زنانی با سایز صفر تا شش نخواهیم داشت، بیایید افراد غیر باینری داشته باشیم… این بود، در آن زمان، پیشگامانه.”

در آغوش گرفتن لهجه ها

اما ملیتا سکگوا بازیگر اهل ونکوور نسبت به پیشرفت در این صنعت بدبین تر است.

او گفت: “تأثیر زیادی نداشته است. اگر چیزی باشد، اکنون حتی سخت تر به نظر می رسد.”

او به ویژه نگران مشکلاتی است که افراد دارای لهجه در انتخاب بازیگران با آن مواجه هستند. Sekgwa می‌گوید حتی با وجود اینکه دیگر به صراحت در سلب مسئولیت گفته نشده است که لهجه‌ها برای یک نقش خاص مورد نظر نیستند، مردم همچنان در پشت صحنه رد می‌شوند.

سکگوا گفت: “اگرچه آنها انعکاسی واقعی از جامعه ای هستند که ما در آن زندگی می کنیم، چه در کانادا و چه در ایالات متحده. بسیار ناامید کننده است که صادقانه بگویم.”

سکگوا، که اصالتاً اهل بوتسوانا است، می‌گوید که روی لهجه‌اش کار می‌کند تا بتواند بازاری و قابل استخدام باشد، اما احساس می‌کند که ناعادلانه است که مجبور به انجام این کار شود.

او گفت: “باید در فیلمنامه یک تطبیق وجود داشته باشد که در آن مردم با نحوه صحبت کردنشان فقط خودشان باشند. زیرا این تنوع شخصیت ما را نشان می دهد.”

یوگی عمر، یک فعال دگرباش که سال‌ها تا سال 2020 مالک یک آژانس استعدادیابی در ونکوور بود، می‌گوید این صنعت به نمایندگی بهتر در سطوح بالا از جمله مدیران شبکه و مدیران نیاز دارد.

وی گفت: در نهایت همه به شبکه پاسخگو هستند یا به رئیس بزرگ. “اگر تغییرات واقعاً از ساختار شبکه اتفاق نیفتد، تغییراتی اتفاق نخواهد افتاد.”