تابلوهایی برای افزایش آگاهی لیزا ماری یانگ، که بیش از دو دهه پیش در نانایمو، پیش از میلاد ناپدید شد، برای دومین بار در هفته‌های اخیر به سرقت رفت.

لیزا ماری یانگ در تعطیلات آخر هفته روز کانادا در سال 2002 در سن 21 سالگی ناپدید شد.

سیندی هال، یکی از دوستان یانگ، می‌گوید تابلوهایی که از جاده بوئن به سرقت رفته‌اند، ارزش احساسی دارند. به گفته هال، تابلوها در منطقه ای که یانگ از آن گرفته شده بود، قرار داده شد.

هال گفت: “ما نمی خواهیم مردم او را فراموش کنند، زیرا 21 سال زمان بسیار طولانی است و مردم به زندگی خود ادامه می دهند.”

“آنها برای دیگران بی فایده هستند.”

هال می‌گوید که در 19 آوریل گزارش RCMP ارائه کرده است و فقط می‌خواهد نشانه‌ها را مشاهده کند.

کنست گفت: “ما از شنیدن کسی که چنان خم شده و نشانه هایی را که به لیزا ماری یانگ اشاره دارد، می گیرد، شوکه و ناراحت شدیم.” گری اوبراین، سخنگوی Nanaimo RCMP، در ایمیلی.

امیدواریم آنها به خود بیایند و فورا آنها را برگردانند.»

“این عدالت نیست”

اولین دور تابلوها در 10 مارس برپا شد. یک طراح گرافیک زمانی را برای ایجاد آنها اختصاص داد و کمک های مالی جامعه هزینه چاپ را پوشش داد.

به گفته هال، آنها اواخر همان ماه به سرقت رفتند. آنها بازیابی نشدند.

پس از آن، عموی یانگ به گفته هال پیشنهاد خرید تابلوهای جدید را داد که هفته گذشته در جاده بوون نصب شد. چند روز بعد آنها را گرفتند.

هال می گوید این نشانه ها برای افزایش آگاهی در مورد داستان یانگ است.

یانگ تا زمان بسته شدن در 30 ژوئن 2002 در یک بار محلی بود. او با چند نفر از دوستانش برای رفتن به یک مهمانی خانه رفت و آنها از مرد دیگری سوار شدند، کسی که گروه به تازگی ملاقات کرده بود.

آخرین باری که یانگ دیده شد او با راننده ماشین بود.

هال گفت: “ما امیدواریم مردم از نشانه هایی یاد بگیرند که لیزا بسیار دوست داشتنی است، حتی 21 سال بعد. هر روز، من و خانواده اش برای افزایش آگاهی تلاش می کنیم.”

“ما می خواهیم مردم بدانند که کسانی که او را دستگیر کرده اند هنوز در جامعه هستند و آنها آزادی خود را دارند. و لیزا از آن ربوده شد.”

پرونده یانگ حل نشده باقی مانده است. راهپیمایی سالانه هر سال در 30 ژوئن در نانایمو به یاد او برگزار می شود.

هال معتقد است اعضایی در جامعه وجود دارند که از اتفاقی که برای یانگ رخ داده آگاه هستند و امیدوار است که این نشانه‌ها به کسی الهام بخشد تا اطلاعاتی را ارائه دهد.

او می گوید که برای دوستان و خانواده لیزا دشوار بوده است که بدون پاسخ به جلو حرکت کنند.

او گفت: “درد سخت تر می شود، زیرا با گذشت زمان، آسان تر نمی شود. شما احساس بهتری ندارید. فقط وسواس بیشتری می کنید.”

“این عدالت نیست – مادرش بدون هیچ پاسخی درگذشت.”