در فصل بهار، ویکتوریا به خاطر شکوفه‌هایی که در خیابان‌های شهر به رنگ در می‌آیند، مشهور است.

با این حال، درختی که توجه بازدیدکنندگان و ساکنان را به خود جلب می کند، چیزی بیش از شکوفه گلبرگ های صورتی به نمایش گذاشته شده است.

در محله تاریخی جیمز بی، فنجان های چای، حتی یک قوری، از شاخه های درخت آلو در خیابان کلارنس آویزان است.

روری پالمر 12 سال پیش زمانی که همسرش نایرن ویلسون با تشخیص سرطان سینه مواجه بود و او به یک خروجی مثبت و خلاقانه نیاز داشت، شروع به آویزان کردن فنجان به شاخه‌های درخت بیرون از خانه‌اش کرد.

اما این درخت همچنین راهی برای پالمر برای احترام به مادربزرگ مرحومش، النور پالمر، معلم محلی و مسافر پرشور بود.

“خب، مثل هر کسی که مادربزرگ‌های پیری دارد، می‌دانی، آن روزها چه کردند؟ آنها چینی خوب را بیرون می‌کشند و با همه دوستانشان مهمانی چای می‌گیرند.

“و، می دانید، مادربزرگ من است. او یک پروانه اجتماعی بود. او عضو همه این کلوپ های مختلف بود، و این مهمانی ها را برگزار می کرد.”

النور پالمر نه تنها در دهه 1930 از مکان هایی مانند فیجی و چین بازدید کرد، زمانی که زنان معمولاً به تنهایی سفر نمی کردند. او همچنین معلم یک مدرسه راهنمایی مرکزی در ویکتوریا بود که به خاطر کار خستگی ناپذیرش با پسرانی که در حال مبارزه بودند به یاد می‌آید.

“پروانه اجتماعی” که عاشق مهمانی های چای بود

لین مورهاوس میراث تدریس النور پالمر و داستان های سفر او به چین را به خوبی به یاد می آورد.

او پالمر را به عنوان معلم هنر در کلاس هشتم داشت.

“او داستانهایی از دزدان دریایی رودخانه در یانگ تسه و کارهایی که انجام داده بود تعریف کرد. بنابراین من یک روز به خودم قول دادم که به یانگ تسه بروم.”

مورهاوس که خود معلم و مدیر بازنشسته ای است، عضو هیئت مدیره artsREACH است، سازمانی که از کودکان آسیب پذیر در ویکتوریا بزرگ حمایت می کند. جمع آوری کمک مالی که روری در اطراف درخت فنجان چای انجام می دهد، اکنون به برنامه های آنها می رود، راهی برای ارج نهادن به کاری که مادربزرگش با دانش آموزان محلی انجام داد.

مورهاوس عشقی را که از النور به نوه‌اش و همچنین به کل جامعه رسیده است جشن می‌گیرد.

“این عشق فقط برای آن بچه ها نیست، بلکه کاری است که برای آن بچه ها انجام می دهد، همانطور که برای روری انجام داد. زیرا او آن زن را دوست داشت. او ظریف و پیچیده بود. او خوش بیان بود. او تند و تیز بود.”

درختی که با فنجان های چای تزئین شده است، جامعه محلی را شاد می کند

با گذشت زمان، به اصطلاح درخت فنجان چای توسط جامعه محلی و مسافران جشن گرفته شد.

دیوید پل ساکنی است که بیشتر روزها را پشت سر می گذارد و فنجان های چای را که در میان شکوفه ها قرار گرفته اند به عنوان “لحظه ای کوچک از هرج و مرج زیبا” توصیف می کند.

او می‌گوید که نمی‌تواند از میان انبوه فنجان‌های راه راه و طلایی، مورد علاقه‌اش را انتخاب کند.

“من هر بار که از کنار آن رد می شوم یکی دیگر را انتخاب می کنم. این بخشی از جذابیت است.”

روری موافق است که بهترین زمان سال برای لذت بردن از درخت فنجان چای در بهار است.

“این فقط زیباست چون به شکوفه های صورتی نگاه می کنی و تمام فنجان های چای زیبا را می گیری. میلیون ها رنگ مختلف وجود دارد. شما الگوهای متفاوتی دارید.”

گاهی اوقات روری فقط در فاصله ای در امتداد پیاده رو می ایستد و مردم را برای اولین بار تماشا می کند که به درخت نزدیک می شوند.

“به نظر می رسد که همه را خوشحال می کند، می دانید. واقعاً اینطور شروع نشد. برای ما بود. اما اگر بقیه آن را دوست داشته باشند، عالی است.”