هنرمندان در ونکوور می گویند که در میان افزایش اجاره ها و توسعه روزافزون، در تلاش برای یافتن فضاهای دائمی برای خلق آثار هنری خود هستند.

اگر جابجایی هنرمندان و خالقان ادامه یابد، برخی از هنرمندان محلی آینده هنر در ونکوور را زیر سوال می برند.

انجمن هنرهای Eastside Culture Crawl، که اکنون به عنوان انجمن هنرهای Eastside شناخته می‌شود، در سال ۲۰۱۹ گزارشی تهیه کرد که در آن بر تعداد فزاینده هنرمندان آواره تأکید شد. این شهر از شهر خواست تا سیاست هایی را برای حفاظت و گسترش فضاهای هنرمندان اجرا کند.

این گزارش تخمین می زند که 400000 فوت مربع از فضای تولید هنرمندان طی 10 سال گذشته از بین رفته است. به گفته استر راوزنبرگ، مدیر هنری و مدیر اجرایی انجمن هنر ایست ساید، از آن زمان، 50000 تا 60000 فوت مربع اضافی از فضای هنرمندان از بین رفته است.

راوزنبرگ به CBC گفت: “مانند هر چیز دیگری در شهر، مقرون به صرفه بودن، توسعه یک مسئله بزرگ است.” نسخه اولیه در روز دوشنبه.

بسیاری از فضاهای استودیوهای هنرمند در زمین‌های تجاری و صنعتی هستند. بسیاری از این فضاها در ساختمان‌های دو طبقه سه‌طبقه‌ای از بلوک‌های خاکستری قرار دارند و این فضاها در حال پایین آمدن هستند زیرا ما شاهد پیشرفت‌های بالاتر در آن ساختمان‌ها هستیم.»

راوزنبرگ می‌گوید بخشی از مشکل این است که تحولات توسعه‌ها را تغییر نمی‌دهند، بنابراین آنها مجبور نیستند از کمک‌های رفاهی اجتماعی استفاده کنند که به ساخت تسهیلاتی مانند مسکن ارزان قیمت، پارک‌ها، مراقبت از کودکان، و فضاهای هنری و فرهنگی کمک می‌کند.

به گفته هنرمند، مناطق صنعتی مرکز خلاقیت هستند

در میان فضاهای هنری گمشده، ساختمان ریخته‌گری قدیمی در ورنون درایو است.

مجسمه ساز اولیور هاروود می گوید یک سال پیش، از او و دیگر هنرمندان حاضر در ساختمان خواسته شد تا برای ساختن یک ساختمان تجاری جدید، آنجا را ترک کنند.

هاروود گفت: “ما واقعاً به انبارهای قدیمی، مناطق صنعتی قدیمی متکی هستیم تا به عنوان هنرمند پیشرفت کنیم، بنابراین این یک ضرر بزرگ برای ما بود.”

او می گوید ماه ها طول کشید تا هنرمندان فضاهای جدیدی پیدا کنند. در مورد او، او از اسکوامیش تا لنگلی را جستجو کرد و سرانجام جایی در شرق ونکوور پیدا کرد.

او گفت: «اخیراً خبر رسیده‌ایم که ممکن است یک سال در این فضا باقی بماند و سپس مجبور شویم دوباره حرکت کنیم.

راوزنبرگ می‌گوید برای سازندگان، به‌ویژه آنهایی مانند مجسمه‌سازانی که از تجهیزات تخصصی استفاده می‌کنند، مهم است که فضای کاری داشته باشند که تا حدودی پایداری داشته باشند.

او گفت: «هنرمندان نمی‌خواهند باشند و نمی‌توانند در یک چمدان کوچک مغازه بردارند و از یک مکان به مکان دیگر حرکت کنند. “اینها راه حل های موقتی هستند.”

هنرمند می گوید شهر ابزارهایی برای حفظ فضا دارد

راوزنبرگ می گوید برای جلوگیری از تبدیل شدن ونکوور به “شهر بدون هنر” باید اقدامات بیشتری انجام شود.

راوزنبرگ می‌گوید که جامعه در حال توسعه یک ابتکار جدید منطقه هنری Eastside با هدف حفظ فضاهای هنرمندان و توسعه فضاهای جدید است.

او گفت که شهر ابزارهایی برای حفظ فضا دارد، مانند پاداش تراکم، که اجازه می دهد در ازای امکانات رفاهی، مساحت بیشتری را در اختیار داشته باشد، همچنین کمک های رفاهی اجتماعی و تخفیف مالیاتی.

Alix Sales، برنامه‌ریز ارشد شهر ونکوور، می‌گوید که شهر به دنبال راه‌هایی برای ایجاد فضا برای هنرمندان، از جمله پاداش تراکم است.

سیلز می گوید که این شهر سالانه 1.5 میلیون دلار کمک های زیرساختی ارائه می دهد. همچنین 1.3 میلیون فوت مربع فضای فرهنگی را با هزینه کم در اختیار هنرمندان و سازمان های هنری قرار می دهد.

او می گوید جابجایی هنرمندان یک پدیده جهانی است و امیدوار است ونکوور بتواند از سرنوشت شهرهای بزرگی مانند لندن، نیویورک و پاریس جلوگیری کند.

سیلز گفت: «هنرمندان دیگر در آن شهرها زندگی نمی کنند یا در آنجا کار نمی کنند. آنها مجبورند خارج از این شهرها کار کنند، زیرا نمی توانند آنجا باشند.

هاروود می گوید که هنرمندان در ساختار یک شهر سهیم هستند و او امیدوار است در ونکوور بماند.

از همکارانم می دانم که دوست داریم در شهر باشیم و می خواهیم اینجا بمانیم.

سوال این نیست. مسئله فقط یافتن فضایی برای ماندن است.”